Rare jongens, die Japanners

En zo zat ik zomaar 3 weken in Japan. Waar alles anders is dan thuis.

Hoe ze lopen (met hun tenen naar binnen van het vele knielen op de grond), hoe ze eten (nooit in het openbaar op straat) en hoe ze praten (zachtjes, behalve in de kroeg met de nodige drank in de man cq vrouw). Waar niemand ooit iets op de grond gooit, door rood loopt of voordringt in de rij en alle treinen exact op tijd vertrekken. En dan bedoel ik ook echt exact. Op het autistische af.

Waar je niks kan lezen of verstaan (goddank voor Google Translate), waar de tijd in het ene deel van de stad heeft stilgestaan, terwijl je je in het andere deel in Manhattan waant. En waar je in elke straat, modern of niet, ineens middenin een groot tempelcomplex loopt en alles stilvalt. Alsof er een laagje vrede overheen ligt.

Waar toiletbezoek een serieuze aangelegenheid is met verwarmde WC-brillen, die naar wens geluid geven, zodat niemand hoort wat je daarbinnen aan het doen bent en die je na gedane arbeid schoonspoelen met warm water. Precies zo hard of zacht, warm of koud als jij het lekker vindt. Terwijl je niet eens wist dat je dat überhaupt lekker vond. Ik ga je zeggen: dat vind jij lekker.

Sushi zal nooit meer hetzelfde zijn. Slordiger klaargemaakt weliswaar, maar zó vers, dat het lijkt of de voltallige populatie van de Japanse zee in je mond ontploft. Maar dat kan ook door de scheutig toegevoegde wasabi komen. De torenhoge bordjesberg wordt in 1 seconde gescand, waarna je zonder hartverzakking de rekening kan betalen. "See you tomollow!" buigt het complete personeelsbestand als afscheid. En ze krijgen gelijk.

Met de Railpass in je hand, kom je door het ganse land. Zeg dat wel, met 318 kilometer per uur zit je in een zucht van zuidelijk Hiroshima in noordelijk Tazawako, om 's nachts in je blootje, bij maanlicht, in een kraakhelder meer te zwemmen, waar verder niemand is. Omdat al die andere duizenden toeristen niet verder kijken dan hun Tokyo-neus lang is. 

Terug op Schiphol staat er een mensenmassa voor de paspoortcontrole. In iets wat zelfs in de verste verte niet op een rij lijkt. Er wordt meteen voorgedrongen en listig 'voorgesorteerd'. Naast mij staat een Japans gezin, met paniek in hun ogen. Ik heb met ze te doen. En dan moeten ze straks ook nog met de trein naar Amsterdam. 

Als 'ie komt.